Je gunt het je ergste vijand niet. Je kind gaat (waarschijnlijk) eerder overlijden dan jezelf. Onze Anne (19) binnen afzienbare tijd overlijden. Het is een levendige, sportieve dame, die het lekker doet op school. Ze heeft een meer dan uitgebreid en zat vol plannen voor de toekomst. De impact van deze onheilstijding is gigantisch. Als ouders heb je gen idee hoe hier mee om te gaan. Lastig voor ons zelf, maar zeker voor onze dochter. Hoe ga je hier mee om? Gelukkig werkt de reactie van onze Anne een heel stuk mee. Er is een zekere berusting en een ongelooflijke drang om er nog uit te halen wat er in zit.
Zo is ze eind vorig jaar met haar beste vriendinnen nog naar Praag vertrokken. Om drie dagen te feesten en de Spa’s te bezoeken. Honderden foto’s en tientallen verhalen verder kunnen we niet anders concluderen dat dit een goed besteed weekend is geweest. Ook heeft ze een bucketlist samengesteld met bereikbare doelen. Deze periode heeft ons een stuk nader bij elkaar gebracht. Wisten wij veel dat ze nog ooit graffiti zou willen maken? Met vier vrienden hebben ze een masterclass graffiti gedaan. En ik ben bevooroordeeld, maar het resultaat mocht er zijn. We hebben nu een “echte” Brood aan de muur hangen.
Anne, heeft een groot (digitaal) sociaal netwerk. Ze is dan ook (te) veel op het internet te vinden. Ze heeft van alles over haar ziekte opgezocht en allerlei sites bezocht die met overlijden te maken hebben. Via de website rememberme.nl is heeft ze kennisgenomen van Mindlockers.
