Het vullen van een kluisje met herinneringen heeft me plezier en rust gegeven
Ik ben gezegend met een echte vriendengroep. Een onafscheidelijk vijftal. En ik ben de eerste die de groep gaat “verlaten”. Een half jaar geleden kreeg ik de diagnose Alzheimer. Wat een klap, maar op dat moment had ik er nog niet echt last van …
Gedurende het jaar kwam het besef dat mijn geestelijke vermogens langzaam maar absoluut zouden verdwijnen. Ik had mijn kameraden nog zoveel te vertellen. Ik besloot zoveel mogelijk oude koeien uit de sloot te halen en ze als een verrassing aan hen aan te bieden op een moment dat ze het niet verwachten. Herinneringen in beeld, geluid, muziek, tekeningen, kopietjes van absurd grote drankrekeningen, snelheidsboetes … Tijdens het vullen van de kluisjes in mijn goede periodes was er geen stoppen aan. De ene na de andere anekdote kwam bij me op. Ik heb ze allemaal 1 voor 1 vreselijk bedankt voor 40 jaar echte vriendschap en ik heb bij onze stamkroeg alvast de rekening betaald voor de eerste keer dat ze gaan stappen zonder mij erbij. Het ophalen van herinneringen en deze vullen in de kluisjes heeft me zoveel plezier en rust gegeven, ik ga ze missen …. En hopelijk zij mij ook.
